Καλοήθης Υπερπλασία Προστάτου

Καλοήθης Υπερπλασία Προστάτου

Τι είναι ο προστάτης;

O προστάτης είναι ένας αδένας που η κύρια λειτουργία του είναι να εκκρίνει το προστατικό υγρό που μαζί με τα σπερματοζωάρια και το υγρό των σπερματοδόχων κύστεων δημιουργούν το εκσπερμάτισμα, κατά την κορύφωση  της σεξουαλικής επαφής. Καλοήθης υπερπλασία του προστάτη ονομάζεται η αύξηση του αδένα που συχνά συμπιέζει το τοίχωμα της ουρήθρας κυκλοτερώς, αλλά και την κύστη προς τα πάνω, προκαλώντας διαταραχές στην ούρηση.

Τι συμβαίνει στην ΚΥΠ;

Όσο ο προστάτης μεγαλώνει, η κύστη υποφέρει, αφού δική της ευθύνη είναι τόσο η αποθήκευση των ούρων, όσο και η αποβολή τους. Έτσι, λοιπόν, για να μπορέσει να ξεπεράσει το εμπόδιο του προστάτη, ο μυς της κύστης υπερτρέφεται, για να ασκεί στα ούρα μεγαλύτερη πίεση, ώστε να ξεπεράσουν την απόφραξη.

Η υπερτροφία της κύστης δεν μπορεί, όμως, να συνεχισθεί επ’ άπειρο, και έτσι από ένα σημείο κι έπειτα παρατηρείται υπολειπόμενο ούρων. Σιγά σιγά το υπολειπόμενο αυξάνεται και το πάχος του τοιχώματος της κύστης μειώνεται και παθητικά η κύστη διατείνεται. Έτσι, τα ούρα που παράγονται στους νεφρούς δεν μπορούν να κατέβουν στην κύστη και εμφανίζεται υδρονέφρωση. Εάν παραμείνει η απόφραξη και δεν τοποθετηθεί άμεσα καθετήρας, καταστρέφεται το παρέγχυμα του νεφρού, και ο ασθενής παρουσιάζει νεφρική ανεπάρκεια.

Ποια τα συμπτώματα;

Τα συμπτώματα χωρίζονται σε αποφρακτικά και ερεθιστικά. Τα αποφρακτικά οφείλονται κυρίως στο μηχανικό κώλυμα που προκαλεί η διόγκωση του αδένα και περιλαμβάνουν την δυσκολία στην έναρξη της ούρησης, την παρατεταμένη ούρηση, την μειωμένη ροή των ούρων, τη διακεκομμένη ή και διχαλωτή ούρηση, τη σταγονοειδή ούρηση, ατελή κένωση, την ακράτεια από υπερπλήρωση και την επίσχεση.

Τα ερεθιστικά συμπτώματα, που μπορεί να οφείλονται σε απόφραξη αλλά και σε διαταραχή της λειτουργίας της ουροδόχου κύστης, περιλαμβάνουν τη συχνουρία, την επιτακτική ούρηση ή και ακράτεια, τη νυκτουρία, καύσος κατά την ούρηση και τον υπερηβικό πόνο.

Πώς γίνεται η διάγνωση;

  • ιατρικό ιστορικό (συμπλήρωση ειδικού ερωτηματολογίου IPSS).
  • δακτυλική εξέταση του προστάτη
  • υπερηχογράφημα ουροποιητικού
  • διορθικό υπερηχογράφημα του προστάτη
  • ουροομετρία
 

Σε ορισμένες περιπτώσεις μπορεί να χρειαστούν:

  • γενική και καλλιέργεια ούρων
  • ουρία και κρεατινίνη, για έλεγχο της νεφρικής λειτουργίας.
  • έλεγχος PSA για έγκαιρη διάγνωση καρκίνου του προστάτη
  • κυστεοσκόπηση
  • αξονική τομογραφία άνω και κάτω κοιλίας
  • ουροδυναμικός έλεγχος

Φαρμακευτική Θεραπεία

  • Φυτικά εκχυλίσματα: βοηθούν στην αντιμετώπιση των ερεθιστικών συμπτωμάτων και δεν έχουν παρενέργειες
  • για τη μείωση του τόνου των λείων μυϊκών ινών του προστάτη και του αυχένα της κύστης και η δράση τους εμφανίζεται αμέσως. Η κύρια παρενέργεια είναι ότι προκαλούν υπόταση στο 10% των ασθενών.
  • για τη μείωση του μεγέθους του αδένα, βελτίωση της ροής των ούρων και της έντασης των συμπτωμάτων. Έχουν αποτέλεσμα έπειτα από μερικούς μήνες. Η βασική παρενέργεια είναι ότι επηρεάζουν τη στυτική λειτουργία σε ποσοστό  7% – 10%.
  • για χαλάρωση της κύστεως όταν συνυπάρχει υπερδραστηριότητα. Κύριες παρενέργειες είναι η ξηροστομία και η δυσκοιλιότητα.
  • φάρμακα για την αντιμετώπιση της στυτικής δυσλειτουργίας χρησιμοποιούνται για την ταυτόχρονη βελτίωση των συμπτωμάτων της ούρησης

Χειρουργική θεραπεία

Η χειρουργική αντιμετώπιση συνιστάται σε ασθενείς με επίσχεση ούρων, λιθίαση ουροδόχου κύστεως, μεγάλο υπόλειμμα των ούρων, συχνές ουρολοιμώξεις και κυρίως σε ασθενείς με έντονα κλινικά και υποκειμενικά ενοχλήματα, που δεν υποχωρούν με φαρμακευτική αγωγή και επηρεάζουν την ποιότητα ζωής. Η βελτίωση των συμπτωμάτων είναι εμφανής αμέσως μετά την επέμβαση.

 

Υπάρχουν τρεις τύποι επεμβάσεων: η διουρηθρική προστατεκτομή (TURis), η ανοικτή προστατεκτομή και η προστατεκτομή με χρήση Laser.

 

Η πιο συχνή διεγχειρητική επιπλοκή είναι η αιμορραγία, γι’ αυτό ασθενείς που παίρνουν αντιπηκτικά χάπια και ασπιρίνη θα πρέπει να τα διακόπτουν αρκετές ημέρες πριν από την επέμβαση. Μετά την επέμβαση πιθανόν να υπάρχει επιτακτική ούρηση ή και ακράτεια,  στους περισσότερους, όμως,  παρατηρείται παλίνδρομη εκσπερμάτιση, δηλαδή, ενώ η στύση και ο οργασμός δεν επηρεάζονται, δεν υπάρχει εκσπερμάτιση. Αυτό συμβαίνει, γιατί ανοίγει πια ο αυχένας της κύστης και το σπέρμα οδεύει ελεύθερα προς την κύστη.